معنی چاره بردار در فرهنگ فارسی عمید

چاره پذیر، قابل علاج

معنی چاره بردار در لغت نامه دهخدا

چاره پذیر. علاج پذیر. قابل علاج. و رجوع به چاره پذیر شود

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

کسی که از عهدۀ درمان دردی یا اصلاح امری برآید، چاره گر

ویژگی کسی که از درآمد ملک یا مزرعه یا کارخانه سود و بهره برمی دارد

(اَ حَ)

آنکه از حاصل و سود چیزی استفاده می کند. (فرهنگ فارسی معین)

(بَ جَ دَ / دِ)

چاپلوس. خوش آمدگوی. (ناظم الاطباء) (آنندراج)

(رَ)

چاره گر. علاج گر. کسی که علاج دردی یا اصلاح امری کند:
جهان را در این آمدن راز بود
که شاه جهان چاره پرداز بود.
نظامی

(مَ / مِ زَ)

راه برنده. کنایه از پی برنده. (از یادداشت مؤلف).
- ره بردار به جای نبودن، بدان جای راه نبردن. راه نیافتن و دسترسی پیدا نکردن بدان جای

آنکه از حاصل و سود چیزی استفاده میکنند، سهم گیرنده

باربر، بارکش، حمال